گفت و گوی شیرین امام علی(ع) با امام حسن (ع)
محمد بن طلحه (علامه شافعی المذهب) از ابو نعیم حدیث می کند که امیر المومنین علی(ع)روزی با پسرش حسن(ع) گفت گوی شیرینی به میان کشیده بود.
علی(ع) سوال می کرد و حسن(ع) جواب میداد:
1) امیرالمومنین فرمود: ای پسر! معنی رشد و صلاح چیست؟
حسن(ع) عرض کرد: بدی ها را با نیکی از میان برداشتن.
2) شرف چیست؟
خویشاوندان را در سایه خود نگه داشتن.
3) مروت چیست؟
عفاف نفس و اعطای سائل.
4) دقت چیست؟
در اندک و بسیار کوچک و بزرگ با احتاط نگریستن.
5) فرومایگی چیست؟
راحت خود و رنج کسان خود خواستن.
6) کرم چیست؟
در همه حال خواه در توانگری و خواه در درویشی بخشیدن.
7) بخل چیست؟
شرف خویش در سرمایه جستن.
8) برادری چیست؟
برابری در همه حال چه در تنگدستی، چه در اسایش.
9) ترس چیست؟
بر دوست حمله کردن و بر دشمن گریختن.
10) غنیمت چیست؟
رغبت به تقوی و پرهیزگاری.
11) بردباری چیست؟
خویشتن را نگاه داشتن و خشم خود را فرو خوردن.
12) بی نیازی چیست؟
بر قسمت خویش قناعت کردن.
13) گدایی چیست؟
هوس پرستی.
14) مناعت چیست؟
حرمت خویش نگه داشتن.
15) ذلت چیست؟
در برابر حوادث جزع کردن.
16) حماقت چیست؟
در محافل با ریش خود بازی کردن.
17) جراًت چیست؟
بی ترس و هراس به پیکار حریف رفتن.
18) رنج بیهوده چیست؟
بیهوده سخن گفتن.
19) عظمت چیست؟
در عین تنگدستی بخشیدن، در عین قدرت بخشیدن.
20) عقل چیست؟
شنیده ها را به خاطر سپردن.
21) جهل چیست؟
پیشوای خود را کوچک شمردن و سر از فرمانش برتافتن
22) روشنایی چیست؟
نیکی را به کار بستن و از بدی دوری جستن.
23) احتیاط چیست؟
با زیر دستان مدارا کردن.
24)سفاهت چیست؟
فرومایگی.
25) غفلت چیست؟
مسجد را ترک گفتن و در پی فرومایگان دنیا به دست دویدن.
26) حرمان چیست؟
بخت سپید را با دست خود سیاه کردن.
27) سید کیست؟
انکس که عشیره و قبیله خود را از زخم زبان و نیش شان ایمن بدارد.
